سلام
نمی دونم فقط من اینطوری ام یا همه اینطورند!؟ دنیای مجردی با دنیای متاهلی  فرق می کنه. بعضی فرق ها دست خود آدم نیست «خدا کنه آدمو جو نگیره و بتونه مواظب رفتار خودش باشه.هم تو سختی هم تو خوشی،«تو خوشی غش نکنه، تو سختی دق نکنه». بعضی فرق های مجردی و متاهلی دست خود آدمه نه محیط هرچند که ما گردن این و اون بیاندازیم مثلا میشه بداخلاقی نکنیم ولی می کنیم که بگیم بـعـــله مــا ایـنـیـم که رستم بود پهلوان...
 اگه تو خونه مجردی که محبتش هیچ کجای دنیا نیست صبور بودیم کار خیلی راحتتره.اگه یک شخصیت مجردی هستیم که خودمونو خیلی احترام می کنیم و معتقدیم بقیه بنابر وظیفه شان به ما محبت و خدمت می کنند، خدا به دادمون برسه...  چون لازمه زندگی مجردی و متاهلی مدارا ، محبت و انجام وظایف زندگیه .
بابا هر خانواده ای خوبی ها و بدی هایی داره نباید که همه چیز مامان و بابا رو عینا اجرا کنیم. فقط اونایی که دل آدمو به خونه و عزیزانمون گرم کنه یاد بگیریم. هرنوجوانی تو سن بلوغ باید یه حساب کتابی کنه: یادش نره خوبی هایی که داره از تربیت خانواده اشه فکرنکنه خیلی کار شاقی می کنه ، از دستشون نده چون اون خوبی ها را تحت تربیت خانواده یاد گرفته ویکسری کمبود ها و محرومیت ها هم داشته «مثلا بین اون و بچه های دیگه فرق گذاشته اند» برای هیچ کدام غش و ضعف نکنه، و ببینه حالا خودش قراره چی کنه.
اگه مجردیم یا متاهل «این یک قانونه که صبر تلخه ولی میوه اش شیرینه»مخصوصا برای پدر و مادر که صبر و محبت به اونها خیر رو در زندگی  جاری می کنه.  اون بچه ای که دستش تو دستش باباش نباشه هیشکی تحویلش نمی گیره... پدر و مادر بچه رو هرچی که باشه دوست دارند و این ماییم که زود برای خودمون نوشابه باز می کنیم که بـــعــله مــا ایـنـیـم که رستم بود پهلوان...

نوشته شده در چهارشنبه 90/1/17ساعت 8:12 عصر توسط مهسامحمدی نظرات ( ) | |